تفاوت روش تنش مجاز"ASD" و روش مقاومت نهایی"LRFD" در طراحی سازه به صورت کاملا مختصر

روش الاستیک:

تا سال ۱۹۵۰این نوع سازه‌ها براساس روش ASD یا تنش مجاز طراحی می‌شدند و به عبارت دیگر طراحی اعضاء فلزی این نوع سازه بگونه ای صورت می‌گرفت که اعضاء براثر بارهای وارده از حد الاستیک خود خارج نشوند و استفاده از این روش تاکنون نیز در اکثر کشورهای جهان از جمله ایران ادامه داشته و آئین نامه‌های داخلی کشور ایران و فصل دهم مقررات ملی ساختمان نیز براساس این روش تدوین گردیده است .

ضریب اطمینان بارهای وارده و مقاومت در این روش طراحی به شکل زیر است :

ضریب مقاومت = ضریب بار

برای مثال ضریب اطمینان مقاومت کششی فولاد ۰٫۶ یعنی fb=0.6fy می‌باشد .

۲- روش پلاستیک یا خمیری:

از سال ۱۹۸۰ با افزایش کیفیت مصالح و ارتقاء سطح کیفی اجرا ، روش پلاستیک یا مقاومت نهایی LRFD بعنوان یک روش علمی‌ترو اقتصادی تر در بعضی از کشورها جایگزین روش ASD یا الاستیک گردید .

در این روش به اعضاء سازه‌ها اجازه داده می‌شود براثر بار وارده ناشی از بارگذاری از حد الاستیک خود خارج و به حد پلاستیک یا خمیری خود برسند و همین موضوع باعث افزایش مقاومت اعضاء و کاهش هزینه ساخت و اقتصادی تر شدن سازه می‌گردد .

ضریب اطمینان بارهای وارده در بارگذاری این نوع سازه‌های و ضریب اطمینان مقاومت به شکل زیر می‌باشد :

ضریب مقاومت = ضریب بار

همانگونه که می‌بینیم ضرایب تنها در بار اعمال می‌شوند .

این روش بدلیل نیاز به رعایت استانداردهای مصالح و افزایش کیفیت اجرا در بیشتر کشورها از جمله ایران مورد استفاده قرار نگرفته است و اجرای این روش طراحی می‌بایست متناسب با افزایش کیفیت مصالح و ارتقاء کیفی اجرایی سازه‌های فلزی در کشورهای مختلف صورت گیرد .

این آیین نامه‌ها بر اساس مقررات ملی مبحث ۱۰ با ویرایش ۸۷ می‌باشد:

برای روش تنش مجاز :

باید در ETABS از ایین نامه AISC-ASD89 که تطابق خیلی نزدیکی با مبحث دهم دارد استفاده کنیم

برای روش حدی نهایی :

باید در ETABS از آیین نامه AISC360-05/IBC2006 استفاده کنیم که این آیین نامه هم تطابق در حد ۹۵ درصد با مبحث دهم دارد.

ASD :allowable stress design

LRFD:load and resistant factor design